VZW
HARTRIJDERS
De Herfstrit
1969 - 1986
De Herfstrit en MV (Motorvrienden) Moerzeke
1969: De motorfiets herleeft, Jean d’Hollander verkoopt zijn eerste Honda CB 750 Four. Motorliefhebbers ontmoeten elkaar in Moerzeke en dat is de aanzet om een motorclub op te richten. De naam: Motovrienden Moerzeke.. De oudste, meest ervaren motards vormen het bestuur en Rie Willaert wordt secretaris. De club sluit meteen aan bij de Belgische motorrijdersbond
1970: De Ronde van de BMB, een rit doorheen België, deels ‘s nachts, heeft een controlepost bij Jean d’Hollander wat van dan af een regelmatig terugkerend gebruik wordt gedurende jaren. Ikzelf, Guido Claessens wordt lid van M.V. Moerzeke, al is dit niet met een echte moto maar met een Flandria Record, en kan af en toe mee als passagier naar Zolder en andere uitstappen.
1971: Rie gaat onder de wapens en het secretariaat wordt overgenomen door P.P. De Wilde, lid en later voorzitter van de commissie van toerisme van de BMB. Afkomstig uit de het Gentse brengt hij ook meerdere leden aan uit zijn streek.
1972: Guido koopt zijn eerste echte moto en wordt volwaardig lid van de club. Pépe richt de eerste Herfstrit in, al draagt deze nog niet deze naam, maar wordt genoemd naar de route die we volgen : de Scheldelandroute.
Dit gaat door op 11 november met start in Moerzeke en aankomst in Oostakker. Hier krijgen de deelnemers in het restaurant van de GB kip met frieten geserveerd .
Er waren bijna honderd motorrijders : niet slecht voor een eerste organisatie. Iedere deelnemer wordt gefotografeerd en krijgt op het einde van de rit de foto mee als aandenken.
1973: MV Moerzeke wint de Ronde van de BMB met 23 deelnemers!
De commissie van toerisme organiseert de tocht Brussel-Beiroet (9000 km). 13 motards doen er aan mee, waaronder Guido met zijn Suzuki T500. Pépé organiseert de Denderroute volgens hetzelfde stramien als het vorige jaar. Dit keer zijn er al 150 deelnemers.
1974: Het secretariaat komt terug naar Moerzeke, meer bepaald bij Guido en Vera.
De motorrijders uit de buurt worden aangeschreven en dat wordt meteen ook de geboorte van het clubblad “Moesmoto”. Het wordt een maandblad dat tot ‘86 zal stand houden. Voor het stencileren ervan zorgt één van de leden die dit kan doen op zijn werk.
Omdat het lidgeld onvoldoende in de kassa brengt houden we een papierinzameling. Oud papier bracht destijds 3 fr./kg op. Het wordt ingezameld bij Jean D’Hollander tot… alles gepikt wordt. Vol moed beginnen we opnieuw tot… de markt van het oud papier in elkaar stort en het oud papier waardeloos wordt.
In augustus wordt de eerste vergadering gehouden voor de “concentratie” ( zo noemde dat toen ) die we gaan inrichten en besluiten dat we maar beter een naam kiezen die jaarlijks kan gebruikt worden : de Herfstrit.
Ook wordt unaniem beslist om vertrek en aankomst van deze rit zoveel mogelijk in Moerzeke te houden.
Omdat er nauwelijks geld in kassa is, wordt eigen spaargeld aangesproken om drukwerken en “plaketten” te betalen.
Als officiële BMB club moet er ook een clubklassement opgemaakt worden. Hiervoor zorgt Pépé met enkele leden van de Commissie van toerisme en dit wordt gemaakt op basis van de totaal afgelegde kilometers.
Bekers gaan we dan maar schooien bij voetbalclubs, duivenmelkers,… enz. en met een ander etiket erop kunnen we de verdienstelijke clubs ook gelukkig maken. De meeste deelnemende clubs maken deel uit van de BMB, maar ook zijn er enkele “piratenclubs” aanwezig.
Als basis voor de rit gebruiken we de Moervaartroute maar hangen toch al een aantal BMB pijlen om het de deelnemers gemakkelijk te maken.
Op 10 november komen er ongeveer 350 motorrijders en 100 passagiers de Herfstrit rijden: een groot succes !
1975: Enkele dappere motorvrienden rijden in barre omstandigheden in putje winter naar het Elefantentreffen op de Nürburgring. In februari winnen we de Hibernarit van de BMB met vertrek in Brugge en aankomst in Marche en Famenne.
Door het succes dat we hadden met de Herfstrit kan de club zich ook een eigen typmachine permitteren. En enkele maanden later kopen we zelfs een occasie stencileermachine. Met “Alowiesken”, want zo dopen we de machine, heeft MV Moerzeke zijn eigen drukkerij !
Er dient zich ook een nieuw clublid aan : Willy De Sutter. Hij zal zich samen met Rie bezig houden met het uitstippelen van de Herfstrit. Dit jaar gaat de rit naar de Zwalmstreek.
De meeste controleposten worden gehouden aan een watermolen om op deze manier deelnemers wat “cultuur” te laten zien.
Nu we geen route meer hebben om te volgen zijn we wel verplicht om de volledige rit zelf te bepijlen. We laten onze eigen “Herfstrit” pijlen drukken.
Het bepijlen gaat als volgt: op het bagagerek van een moto wordt een plank bevestigd die als “paptafel” moet dienst doen. De papieren pijlen worden ingesmeerd met verdunde houtlijm en gekleefd op bomen, reclameborden, gevels,... Voor open veld hebben we een aantal paaltjes met bordjes mee. Uiteraard gebeurt alles per moto, die meteen ook dienst doet als trapje om de pijlen wat hoger te kunnen plakken. Maanden later hangen er nog steeds pijlen op de bomen.
Zo wordt de Herfstrit de eerste volledig bepijlde rit : uniek in België!
2 november: bij nummer 370 zijn alle inschrijfformulieren opgebruikt. Paniek !
Dankzij Alowiesken worden vlug een aantal formulieren bijgemaakt. Uiteindelijk stopt het inschrijven bij nummer 860 (626 moto’s), en dat allemaal aan één inschrijftafel.
In het nieuwe motortijdschrift “FLASH” komt er echter nogal wat kritiek, vooral op het lange aanschuiven bij het inschrijven, en doordat er enkele pijlen verdwenen waren. Ons succes had ook zijn weerslag. Maar gedreven als we waren wisten we dat alle tekortkomingen zouden weggewerkt worden. Flash is al lang ter ziele gegaan, de Herfstrit daarentegen...
1976: MV Moerzeke houdt een “The Dansant” ten voordele van het Dholda team.
De Herfstrit gaat dit jaar door op 7 november en gaat naar de wase polders. Omdat we voldoende geld overhielden voor de werking van de club wordt de prijs laag gehouden op 150 fr. .Hiervoor kunnen de deelnemers de Herfstrit rijden, krijgen ze een drankje en een kom soep onderweg plus een lunch met koffie à volonté bij aankomst en ook nog een herinneringsmedaille.
Vanaf 1976 krijgt deze ‘plakette’ zijn typische kenmerk, namelijk in de vorm van een eikenblad.
Die medaille moet wel “verdiend” worden. Hiervoor moet men wel alle controlestempels op zijn formulier hebben. En om zeker te zijn dat de rit volledig gereden wordt, is er ook nog een niet aangekondigde “geheime” controlepost !
Omdat het zaaltje in Moerzeke toch wel wat klein werd om de deelnemers een lunch voor te schotelen trekken we naar een grotere zaal in Hamme. Zoals het nu nog gebeurd worden familieleden aangesproken om boterhammen te smeren. Voor de inschrijving worden 2 ploegen voorzien en aan de ingang van De Klok zorgt een buitenwipper ervoor dat het lokaal niet overvol loopt.
Enkele Walen zijn 's zaterdags al naar Moerzeke gekomen. Ze hebben hun tentje mee en kamperen op het Chiro pleintje. 's Avonds maken ze voor de gezelligheid een kampvuur. Het brandhout “vinden” ze in de buurt,… tot de eigenaar ervan het in de gaten heeft en met een schot van zijn jachtgeweer in het vuur een einde maakt aan de gezelligheid. 's Anderdaags vergoeden we de man voor de geleden verliezen. Op zondag willen de bewoners uit de buurt hun bestelde broodjes binnennemen, maar deze zijn niet te vinden ! De kampeerders worden er van verdacht hier meer van te weten.
We sluiten de inschrijvingen af bij 744 deelnemers waaronder 551 piloten, en de ganse dag is alles vlekkeloos verlopen.
Bij de prijsdeling neemt Rie het woord in het Nederlands en het Frans, en ook BMB erevoorzitter Stienlet, een zeer gerespecteerd man, looft de “schune” Herfstrit.
1977: M.V. Moerzeke wordt vzw
We kiezen een vaste datum voor de Herfstrit : dit wordt vanaf nu de laatste zondag van oktober.
Er wordt hout voorzien voor de kampeerders om een kampvuur te maken. Tot 's nachts wachten we op de levering van de ‘plaketten’, die uiteindelijk toch toekomen, enkele uren vóór de inschrijvingen aanvangen. De typische bladvorm kon echter dat jaar niet behouden worden omdat de mal hiervoor kapot gegaan was en alles manueel moest gekapt worden
Op 30 oktober gaat de rit naar het Pajottenland. Er zijn 750 moto’s met 986 deelnemers. Pierre Brel (de broer van), voorzitter van de machtige club RAMCA Anderlecht, lid van de commissie van de toerisme, maar ook journalist voor Moto Revue schreef er een artikel over met bewoordingen als (vertaald): ”de uitgestippelde route was ten zeerste geslaagd”, “volmaakte bewegwijzering”, “gerechtvaardigd goede reputatie”, “toegewijde en bekwame leden van M.V. Moerzeke”. Je zou voor minder fier zijn !
1978: Meerdere motorvrienden beoefenen meer en meer de trialsport ten nadele van de toeristische uitstappen.
Het Dholda team wint de 24 uren van Francorchamps.
Op 29 oktober gaat de Herfstrit naar de Vlaamse Ardennen. Deze rit gaat o.a. over de muur van Geraardsbergen. De inschrijvingsprijs is ondertussen opgelopen tot 200 fr., wat nog steeds goedkoop is voor wat we de deelnemers te bieden hebben.
Buiten de bekers, die we inmiddels zelf kopen, komt er vanaf dit jaar nog een tombola bij ! Uiteraard krijgen enkel de deelnemers die alle controlestempels hebben een tombolaticket. Voor de prijzen zorgt vooral Jean D’Hollander : een bromfiets, 5 integraalhelmen en nog een aantal kleinere prijzen.
Met 890 deelnemers (689 piloten) waren we heel tevreden.
In ons eigen clubblad Moesmoto werd deze versie van de Herfstrit omschreven als “de rit van de perfectie”
1979: De Herfstrit gaat terug naar de Zwalmstreek.
Via Jean halen we terug een aantal sponsors binnen waardoor de tombola vanaf dan een jaarlijks gebeuren word met steeds een bromfiets als hoofdprijs. Er is zelfs een verrassingsprijs bij: een kruiwagen... en of de winnaar gelukkig is!
De tombola is voorbehouden voor de aanwezigen en er wordt geloot tot alle prijzen verdeeld zijn, met als laatste de hoofdprijs. Uiteraard blijft iedereen hierop wachten. Maar de zaal is veel te klein om iedereen binnen te houden. Daar hebben we het volgende op gevonden : iemand kruipt met een bord op het dak van de zaal en als de winnende nummers afgeroepen worden, worden deze ook genoteerd op het bord zodat iedereen buiten kan mee volgen al is het dan nog wel moeilijk voor de winnaars om zich een weg te banen doorheen de massa.
Buiten de pijlen die nu op bordjes geplakt worden, wordt er na een aantal jaren van perfectioneren nog weinig veranderd aan de organisatie. Het succes van de Herfstrit wordt er daarom niet minder om. We halen nog tot 1500 deelnemers.
De sleet komt wel in de motorclub. Het wordt steeds moeilijker om voldoende medewerkers te vinden voor de Herfstrit.
1986 wordt de laatste Herfstrit van MV Moerzeke en de club sterft uit.
We vrezen dat dit het einde is van de Herfstrit… tot in 1992 een groepje enthousiaste jongelingen graag de Herfstrit willen verder zetten, maar dan wel voor het goede doel. Enkele oud leden van MV Moerzeke sluiten zich aan bij de nieuwe motorclub, “de Hartrijders” en werken mee aan de nieuwe reeks Herfstritten die in grote lijnen de oude volgt.
…De motorvrienden van Moerzeke hadden nooit durven dromen dat de Herfstrit op zo’n waardige manier zou vergezet worden.
Guido Claessens