VZW
HARTRIJDERS
Geert (Gust) Spitael ( ° 07-03-1966 - † 19/12/2014 )
Gust was reeds van in het prille begin lid van de Hartrijders, hij stond steeds paraat om zich in te zetten voor onze vereniging.
Tijdens de herfstrit was hij één van de vele onmisbare schakels in het raderwerk van onze organisatie.
We kenden onze Gust als een joviaal mens, hij had het niet altijd makkelijk en zoals we de dagen voor zijn dood op de sociale media konden volgen had hij het in het vooruitzicht op de feestdagen blijkbaar niet makkelijk.
De dagen voor kerstdag waren voor Gust letterlijk donkere dagen.
“Hoe vaak je ook valt in het leven
Na elke val sta je weer op
Sterker dan ervoor
Ik ben niet perfect
Ik maak veel fouten
Maar ik respecteer de mensen die me appreciëren voor wie en wat ik echt ben.”
Joris De Vriesere ( ° 24-05-1961 - † 28-11-2012 )
In september 1992 was Joris De Vriesere de initiatiefnemer om de vzw Hartrijders op te richten en de Herfstrit nieuw leven in te blazen.( Lees ook de geschiedenis van de Hartrijders)
Joris werd de eerste voorzitter van de VZW tot hij in 2000 zijn voorzitterschap overdroeg aan Philippe Snoeck.
Daarna bleef Joris, als bestuurslid, nog vele jaren coördinator voor de Herfstrit. Na enkele jaren, voor zijn werk, in het buitenland te hebben verbleven bleef Joris zich als lid inzetten voor de vzw en de organisatie van de Herfstrit.
Totaal onverwacht moeten we nu afscheid nemen
Rie Willaert ( ° 15-04-1949 - † 14-09-2012 )
Op vrijdag 14 september 2012 overleed Henri (Rie) Willaert.
Rie was in 1969 de medeoprichter van MV Moerzeke.
In 1972 staat Rie, als secretaris, mee aan de basis van wat in 1974 de Herfstrit zal genoemd worden.
In 1986 wordt de laatste herfstrit gereden en MV. Moerzeke stopt zijn activiteiten. Rie blijft echter een motard in hart en nieren en blijft Europa doorkruisen op zijn stalen ros . In 1992 willen de pas opgerichte Hartrijders de Herfstrit nieuw leven inblazen en krijgen ze de steun en de hulp van oa. Rie.
Rie sluit ook aan bij de Hartrijders waar hij de jonge leden wegwijs maakt in het motorrijden en organiseren van evenementen. Tot op de dag van gisteren was Rie de man waar iedereen terecht kon voor een leuke babbel. Het plotse heengaan zal voor de Hartrijders een groot verlies zijn, Rie zal gemist worden en zal bij velen een bijzondere plaats in hun hart innemen.
De Hartrijders dragen hun 21e Herfstrit dan ook volledig aan Rie op.
Deelnemers aan de Herfstrit zullen Rie zeker herkennen op bijgaande foto tijdens zijn taak tijdens de Herfstrit.
Marc Willaert ( ° 24-08-1958 - † 02-06-2008 )
Marc was een heel graag geziene mens in onze vereniging en ook daarbuiten.
We schrijven 1995, na deelname aan de Herfstrit besluit Marc zich aan te sluiten bij onze vereniging, die toen in volle ontwikkeling was. Bij heel wat leden was nieuweling Marc, als inwoner van Moerzeke, geen onbekende. Al snel voelde Marc van het Végéken zich thuis in onze groep en konden we bij elke gelegenheid op zijn aanwezigheid en zijn medewerking rekenen. Elke keer er een Hartrijdersevenement georganiseerd werd, was Marc van de partij. Hij deelde met ons allen de grote passie van het motorrijden. De dagtrips door het Vlaamse land, de weekends naar de Ardennen, de clubreizen naar weidse horizonten, de verkenningsritten voor de Herfstrit…… Marc genoot als motorrijder van elke kilometer die hij op zijn Honda afmaalde.
Heel wat Hartrijders zullen een blijvende herinnering hebben aan tal van anekdotes waar Marc het middelpunt van was.
De jaarlijkse Hartrijdersbbq die telkens vlak voor of net na Marc’s verjaardag viel.
Het ritje over het Ierse strand waar Marc ei zo na zijn Varadero ombouwde tot een onderzeeër.
Zijn gave om zich in alle talen (weliswaar met het Moeses vooraan) toch verstaanbaar te maken in het buitenland.
De gebroken vaas, bij hem thuis, na één of andere Breugeliaanse maaltijd.
Dit om er maar enkele op te sommen.. Ieder voor zich kan nog tal van herinneringen ophalen.
Naast het motorrijden kon Marc ook van andere mooie en lekkere dingen des levens genieten.
Als een volleerde Bourgondiër kon Marc met heel veel smaak vertellen over de culinaire hoogtepunten waarvan hij tijdens zijn zomervakanties in een of ander Zuiders land had genoten.
Marc was ook een filosoof, hij kon op een rustige manier de dingen des leven bekijken en die dan met andere mensen op zijn manier bediscuteren.
Het was voor ons allen dan ook een zware klap toen we te horen kregen dat Marc ziek werd. Maar zoals we de fiere, sterke Marc kenden gaf hij het zomaar niet op. Hij vocht, overwon, verloor en vocht verder tot het bittere eind. Hij streed de oneerlijke strijd die hij niet meer kon winnen. Hoe spijtig het ook is, we hebben niet echt afscheid van Marc kunnen nemen, we respecteren zijn keuze, dat hij zijn laatste dagen in alle rust, in de familiekring wilde doorbrengen.
Marc, jij bent er nu niet meer, maar je mag er zeker van zijn dat je steeds in onze gedachten zal blijven. Met heel veel verdriet, maar blij dat we een heel fijn mens als jij gekend hebben, gaan we u met onze motoren naar je laatste rustplaats vergezellen.
Beste Marc, vaarwel en rust zacht